Ανερχόμενο αστέρι ο Στέφανος Ντούσκος στην ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας

Ο Στέφανος Ντούσκος είναι το ανερχόμενο αστέρι του Μήνα σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κωπηλασίας. Ο Γιαννιώτης Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής άνοιξε τη καρδιά του στην διεθνή κοινότητα και μίλησε για την ενασχόλησή του με το άθλημα, τα πρώτα του βήματα , τα όνειρά και τις προσδοκίες του  αλλά και τα αγαπημένα του μέρη , τα πανέμορφα Γιάννενα αλλά και πως περνάει τις ώρες του όταν είναι μακριά από τη βάρκα του.  

Μπορείτε να δείτε την σχετική ανάρτηση  ΕΔΩ 

Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα κωπηλατήσω ….όταν μεγάλωνα . Στα 15 μου όπου ασχολιόμουν με το στίβο  ένας προπονητής με προέτρεψε να δοκιμάσω κωπηλασία. Όταν πρωτομπήκα στο γυμναστήριο άκουσα κωπηλάτες να φωνάζουν από τον πόνο. Ένιωσα μεγάλη έκπληξη και έγινα πολύ επιφυλακτικός. Δεν είχα δει ποτέ κάτι παρόμοιο στη ζωή μου. Γιατί να θέλει κάποιος να κάνει κάτι τόσο απαιτητικό , τόσο σκληρό και τόσο οδυνηρό;

Ακόμα κωπηλατώ γιατί…με την πάροδο του χρόνου ερωτεύτηκα αυτό το άθλημα. Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο το άθλημα αυτό δοκιμάζει την ικανότητα να υπομένει τα υψηλά επίπεδα πόνου και τους τραυματισμούς προκειμένου να έρθουν οι επιτυχίες. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια ενός πρώην προπονητή μου που είχε κολλήσει στο τοίχο:

«Οι καλύτεροι κωπηλάτες είναι αυτοί που έχουν την καλύτερη φυσική κατάσταση από όλους τους άλλους αθλητές . Είναι δυνατοί σαν τους αρσιβαρίστες και ψηλοί σαν τους μπασκετμπολίστες. Έχουν την αντοχή αθλητών μεγάλων αποστάσεων και την εκρηκτικότητα των σπρίντερ. Χρειάζονται τα πνευμόνια ενός ορειβάτη , τη καρδιά ενός λιονταριού και την αυτοσυγκέντρωση ενός σκακιστή».

Ήμουν υποχρεωμένος να υποφέρω κάθε φορά στην προπόνηση. Δεν το συνήθισα αλλά έμαθα να ζω με αυτό . Ασφαλώς υπήρχαν φορές που ήθελα να τα παρατήσω. Τελικά ήξερα ότι δεν υπήρχε ο εύκολος δρόμος και δεν άφησε τον πόνο να μπει εμπόδιο.

Αν θα έβαζα σε σύγκριση το σκιφ με ένα μεγαλύτερο πλήρωμα…όπως το βλέπω εγώ το να αγωνίζεσαι σε ένα πολυπληθέστερο πλήρωμα θα μπορούσε να είναι ευκολότερο αφού μπορείς να βοηθηθείς σωματικά και διανοητικά να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό. Από την άλλη το να είσαι μέλος ενός πληρώματος θα μπορούσε να σε αγχώσει ιδιαίτερα την ώρα του αγώνα. Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις το πλήρωμα σου κι αυτό είναι ένα βάρος παραπάνω. Ως σκιφίστας πιστεύω ότι είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα αφού δεν υπάρχει κάποιος στη πλάτη σου στη βάρκα. Αν κάτι δεν πάει καλά στον αγώνα ξέρω ότι δεν υπάρχει κάποιος να κατηγορήσω παρά μόνο τον εαυτό μου κι αν κάτι πάει καλά πάλι εγώ έχω την ευθύνη. Αυτό που έχω κερδίσει από την μοναξιά μου στη βάρκα είναι η υπομονή και η δοκιμασία του εαυτού μου. Η σκληρή δουλειά παραμένει ίδια είτε μετέχεις στο σκιφ είτε σε μεγαλύτερο πλήρωμα.

Οι αγώνες στην κατηγορία ανδρών…είναι σε άλλο επίπεδο σε σχέση με αυτή στην κάτω των 23 . Χρειάζεσαι πολλά χρόνια προπόνησης για είναι είσαι ανταγωνιστικός , ειδικά εάν επιλέξεις το σκιφ. Και δεν είναι μόνο στο σκιφ δύσκολα τα πράγματα αλλά και οι αντίπαλοι είναι ιδιαίτερα δυνατοί με πολλά χρόνια προπόνησης και εμπειρίας.

Η ώρα της ημέρας που μου αρέσει να κωπηλατώ είναι…συνήθως το πρωί ωστόσο η ώρα δεν είναι στάνταρ αφού εξαρτάται από την εποχή. Η κατάλληλη ώρα κατ εμέ είναι όταν ο ήλιος ανατέλλει και υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες χωρίς ούτε πολύ κρύο ούτε πολύ ζέστη.

Είναι δύσκολο να επιλέξω την κούρσα που θυμάμαι περισσότερο γιατί …είναι πολλές αυτές που αξίζουν μια αναφορά. Όμως αυτή που κάθε φορά έρχεται στο μυαλό μου είναι ο ημιτελικός των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο το 2016 που έτρεξα με την τετράκωπο ελ βαρών. Ήμασταν πλήρωμα για μολις μια εβδομάδα και δεν είμασταν καλά προετοιμασμένοι . Επιπλέον η βάρκα δεν ήταν δική μας και την είχαμε νοικιάσει , έτσι δεν την είχαμε δοκιμάσει. Όλα ήταν καινούργια για μας . Παρόλα αυτά και κόντρα σε όλα καταφέραμε να φτάσουμε στον τελικό . Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι μας ήμασταν πολύ καλά προπονημένοι και δεν σταματήσαμε ποτέ να πιστεύουμε στα όνειρά μας. Δεν είχαμε  τίποτα άλλο να αγωνιστούμε εκτός από τη θέλησή μας και την ψυχή μας. Και τα καταφέραμε.

Ο χώρος προπόνησης στον τόπο κατοικίας μου είναι….τα Ιωάννινα και είναι μια φυσική λίμνη σε 470μ υψόμετρο περιτριγυρισμένη από βουνά και ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά εθνικά πάρκα. Στο μέσον τη λίμνης υπάρχει ένα κατοικημένο νησί.

Όταν κωπηλατεί κανείς κατά μήκος της λίμνης δίπλα του είναι η πόλη και γύρω παντού τα βουνά και το πράσινο. Συνήθως τα νερά είναι πολύ ήρεμα και ιδανικά για κωπηλασία. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση ήταν το  κέντρο κωπηλασίας των Εθνικών ομάδων για πολλά χρόνια. Τον Σεπτέμβριο του 2019 φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα -23.

Το αγαπημένο μου μέρος για αγώνες είναι…το Εγκμπελέτ στη Γαλλία. Πρόκειται για ένα τόπο εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς. Το νερό έχει χρώμα τιρκουαζ και σπάνια το πιάνουν οι άνεμοι κάτι πολύ σημαντικό για κωπηλατικό στίβο. Εκεί είχε γίνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2015 με πολύ καλή οργάνωση οπότε έχω πολύ καλές αναμνήσεις.

Νομίζω ότι το κωπηλατικό μου όνειρο θα ήταν ….κάτι πολύ κοινό με τους περισσότερους αθλητές σε αυτό το επίπεδο και αναφέρομαι σε ένα Ολυμπιακό μετάλλιο . Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά είμαι αποφασισμένος να κάνω αυτό που πρέπει για το πετύχω.

Τα πράγματα που κάνω όταν δεν κωπηλατώ περιλαμβάνουν ….χρόνο με τους δικούς μου , με αυτούς που φροντίζουν για μένα και είναι πάντα δίπλα μου, συμπεριλαμβανομένου και του σκύλο μου. Λατρεύω να ακούω μουσική και προσπαθώ να μάθω κιθάρα . Κάτι άλλο που αγαπώ να κάνω εδώ και χρόνια είναι το ψαροντούφεκο.

Για διασκέδαση …συνήθως κάνω πολλές δραστηριότητες με φίλους όπως παίζοντας ποδόσφαιρο, κάνοντας αναρρίχηση , παρακολουθώντας ταινίες, μηχανοκίνητο αθλητισμό και τελευταίο αλλά όχι έσχατο βγαίνοντας έξω μαζί τους.